La Vinhana

Avant los jorns ont se son abasats

los palatz

miralhant, en sos flòts, lor beutat romana,

avant los jorns onte la raça umana,

sot la clujassa d'una chabana,

gostava, sus sos bòrds, lo repaus e lo som,

a colenat la Vinhana,

cola dempueis lo temps ont n'avia pas nom.

Aura los ponts de sant Esteve e sant Marçau

la trauchan, amb lo tindau

abadiau

de las monjas

qui, de lors òrtas lonjas,

la veson passar.

Colena, la Vinhana,

en virolar,

colena e s'afana,

seguent lo chamin dau solelh.

Coma lo vin sot lo truelh

colena d'esclusa

en esclusa

e, subran,

dins sa corsa tumultuaria,

apres un jorn obrant,

sot l'apel ardejant

de l'estela polaria,

s'eslança vers lo nòrd,

coma una nau qui rentra au pòrt.

P.-L. GRENIER

Vielh Lemòtges, XIV