Lo civet de lapin de la Loïsa (1984)[D'abòrd quò fau tuar e espeunar lo lapin]. "Om li fot un còp de puenh sur la testa per l'assomar. Om li 'racha un uelh e puei vos atz un bòl, vos metetz un mijon de vinagre au fons e puei vos laissatz pissar lo sang dedins. E puei aprep, vos espeunatz vòstre lapin, vos lo pendilhatz. Me, i' ai una còrda a una instalacion que i' ai. I' 'trape las doas pautas que son acrochadas per quela còrda que iò tenen, e puei i' espeune mon lapin, e puei i' l'estire quí. Quante eu es bien espeunat, i' l'esventre, i' cope lo ventre, i' 'rache totas las tripas, i' iò fote lai. I' lave lo fetge, i' enleve lo fiele, e puei i' laisse juste quò que i a de bon. Alòrs, me, i' fote lai la testa, dempuei qu'ilhs an 'gut la malaudia, i' ne garde pus la testa. Mas nòstra Marineta, ela, vòu la testa, la 'massa las cervelas, tota quò-quí. I' tòrne metre lo fetge dins lo ventre e puei, i a juste los fetges que son bons dedins, e mon lapin es netiat. E puei alòrs, si vos li gardatz la testa, vos fau enlevar las dents. Puei, quò i a un blanc, quí dessot, fau iò tot esserpelhar avecque un serpaud, un petit mijon e puei quò n'enleva las dents avecque quela peu blancha quí dessot. E lo nas quí, quò quí, quò n'es pas bon. E puei, i' enleve los uelhs, vòle pas los uelhs non plus. E puei copar lo bot de las pautas. Veicí mon lapin espeunat. E ben auras, fau lo far cueire. I' lo fau ròstir dins una brasiera mon lapin, dins un mijon de graissa mai d'òli, bien lo tòrne, sale un petit mijon, que quò sie bien daurat. E puei i' prepare un bon plat de apchís qu'i fau dins un saladier: i' mete deu lard - cinc o sieis grilhons de lard que vos copatz fin, fin - un bon tapon d'eschalòtas copadas bien fin, deu persilh, de la 'lissa, na gròssa ponhada de mija de pan, quo es quò quí qu'espessis lo civet. E puei vos salatz, vos poibratz, vos iò desmelatz bien avecque lo sang e un petit mijon de farina qu'i semne per espessir la sauça. Si quò n'i a pas pro de sang, i' mete deus còps un petit mijon de vin me, per que quò iò desboire bien, per embeure la sau, lo poibre. Mon lapin es ròstit, eu es virat, eu es tornat. I' mete un petit mai de chòpina d'aiga, i' mete un petit mai d'aiga que de vin, per çò que i' ne vòle pas qu'eu sie agrelet, quò siriá tròp agre si òm metiá tròp de vin. Alòrs, i' mete mon aiga, aprep, i' mete mon vin, e puei i' fote mon apchís dedins, i' iò brace bien ensemble. E puei vos metetz tròtar. E puei vos laissatz cueire. Fau que vòstre lapin sie tot esmijonat, tot esmijonat, tot, que los ròsges se desfasan tot de vòstre lapin, alòrs quò resta tot en vianda, ben quí quo es bon! Per çò que n'i a que fan deu civet avecque de las caròtas e deus bocins de vianda, mas i' n'apele pas quò-quí civet, me. Mas quo es très, très bon. Quante vos n'auratz l'abituda, vos ne faratz pas autrament." Tesmonhatge reculhit en 1984 auprep de Loïsa R. (80 ans) - Assit, 16500 MANÒC |